Το Πήλιο και η ιστορία του.​

​

Βουνό βουνών καμάρι το ονόμασε ο Δροσίνης. Το Πήλιο δεν μπορείς να το περιγράψεις το ζεις και το αισθάνεσαι . Καθώς δεν μπορείς να περιγράψεις την ίδια την ομορφιά, μόνο την ζεις και την αισθάνεσαι. Οι ακρογιαλιές, οι χαράδρες του, τα βαθύσκιωτα δάση του από καστανιές και οξιές, οι βρύσες, οι ρεματιές, οι ράχες, τα λουλούδια του...πολλά λουλούδια...οι ορτανσίες.... Ανατολικά της Θεσσαλίας , εκτείνεται σε όλο σχεδόν το μήκος της Μαγνησίας το πολύ τραγουδισμένο από την Ομηρική ακόμη εποχή βουνό των Κενταύρων, το Πήλιο.
Το βουνό αυτό είναι μια γωνιά της γης που ο Θεός την διάλεξε για να δημιουργήσει το πρότυπο της ομορφιάς. Εδώ πάνω στις βουνοκορφές και στις δασωμένες πλαγιές του, έγιναν οι γάμοι του Πηλέα και της νύμφης Θέτιδας .Ο Ευριπίδης στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι θα μας πει ότι στο ξακουστό αυτό Πηλιορείτικο γάμο με καλεσμένους θεούς και ημίθεους πενήντα  λυγερές νύμφες πιασμένες χέρι χέρι κυκλοστριφογυρίζοντας χόρεψαν το χορό των νυμφών, κρούοντας στη γη τα λευκά τους πόδια προς τιμή του του ζευγαριού.
Στο Πήλιο έγιναν τα πρώτα καλλιστεία με βραβείο ένα ολοπόρφυρο μήλο, που σαν έπαθλο της ομορφιάς το έδωσε στη πιο όμορφη θεά την Αφροδίτη, ο γιος του Πριάμου Πάρις .
Στο Πήλιο μέσα στις  βαθιές ρεματιές του έγινε η ξακουστή Κενταυρομαχία, ανάμεσα στους Κένταυρους και τους Λάπιθες  στο γάμο του βασιλιά των Λαπιθών Πειρίθου και της ωραίας Ιπποδάμειας.
Εδώ ανατράφηκε ο ξακουστός ήρωας του Τρωικού πολέμου Αχιλλέας, γιος του Πηλέα και της Θέτιδας, από τον σοφό Κένταυρο Χείρωνα, που για χάρη του έγραψε την αθάνατη Ηλιάδα.
Το Πήλιο ήταν βουνό γνωστό στους Ομηρικούς χρόνους, ,όπως επίσης και στην  περίοδο της κλασσικής αρχαιότητας ,στην Ελληνιστική περίοδο και αργότερα στους  Ρωμαϊκούς χρόνους .
Κατά τον 7ο 8ο και 9ο μΧ αιώνα, το Πήλιο και η περιοχή του δέχονται τις επιδρομές των Σλάβων που ολοκληρώνουν την καταστροφή της περιοχής μαζί με τους φοβερούς σεισμούς που ανατάραξαν την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτή την περίοδο καταστρέφονται οι Φθιώτιδες Θήβες , η σημερινή Νέα Αγχίαλος, η Δημητριάδα και οι περίλαμπρες βασιλικές του Πηλίου. Η ερήμωση του Πηλίου ολοκληρώνεται με τις επιδρομές των Σαρακηνών.
Στο μεταίχμιο του 9ου προς το 10ο αιώνα ο μοναστηριακός βίος κάνει έντονα την εμφάνιση του. Στις δασωμένες πλαγιές του Πηλίου και σε σημεία που να μην φαίνονται κτίζονται τα πρώτα μοναστήρια, για να συνεχισθούν αργότερα σε εντονότερο ρυθμό.
Το βουνό που ο θρύλος το καταγράφει σαν θερινή κατοικία των 12 θεών του Ολύμπου και τη μυθική χώρα των Κενταύρων, υψώνεται επιβλητικό και καταπράσινο βορειοδυτικά του Βόλου.
Τα 24 γραφικά χωριά του με σπίτια μοναδικού αρχιτεκτονικού ρυθμού, είναι άλλοτε σκαρφαλωμένα σε πλαγιές ή απότομες κορφές και άλλοτε κρυμμένα σε καταπράσινες ρεματιές, έχουν δεθεί τόσο με το τοπίο, που αντικρίζοντας τα από μακριά σου δημιουργούν την εντύπωση πως έχουν "φυτρώσει" μαζί με τα δέντρα. Η ανατολική δύσβατη πλευρά του Πηλίου, απ' όπου φαντάζει πανοραμικά το Αιγαίο σαν καθρέφτης, καταλήγει απότομα στην θάλασσα δημιουργώντας γραφικές βραχώδεις ακτές και πανέμορφους όρμους με αμμουδιές και παραλίες.
Αντίθετα, οι γαλήνιες και ήρεμες ακτές της δυτικής πλευράς του που βλέπει στον Παγασητικό Κόλπο, είναι πιο προσιτές και αποτελούν κέντρα ναυτικής δραστηριότητας. Ένα πυκνό δίκτυο πεζοπορίας με μονοπάτια και λιθόστρωτα που βρίσκεται σε ανάπτυξη, προσφέρει την απόλαυση της ανακάλυψης κρυφών και άγνωστων για τους πολλούς, διαδρομών εξαιρετικής ομορφιάς.

Μια τέτοια είναι η διαδρομή του παραδοσιακού τρένου του Πηλίου "Ιάσονας" που κινείται με κάρβουνο και πραγματοποιεί την παραδοσιακή διαδρομή Βόλου - Μηλεών, με σταθμούς ενδιάμεσα χωριά. Επίσης το χιονοδρομικό κέντρο στις Αγριολεύκες, η ορεινή ιππασία, κ.λ.π. προσφέρονται ως εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Ο επισκέπτης του Πηλίου έχει τη δυνατότητα, την άνοιξη, να κάνει χειμερινό και θαλάσσιο σκί, την ίδια μέρα. Η καλή τουριστική υποδομή, η πολύ συχνή οδική σύνδεση με το Βόλο και η ατμοπλοική σύνδεση με τα νησιά των Σποράδων (Σκιάθος, Αλόνησος, Σκόπελος) και την Χαλκιδική δίνουν την δυνατότητα στον επισκέπτη για θαυμάσιες εκδρομές.
Αν στην εποχή μας πιστεύουμε στην επιστήμη και καταφέραμε με τους πυραύλους και τα διαστημόπλοια να ταξιδέψουμε στους κόσμους των αστεριών, όμως αντίθετα από εκείνους που πιστεύουν στα παραμύθια, τότε αυτοί κατάφερναν να ταξιδέψουν σε ένα άλλο κόσμο γιομάτο χάρη και ομορφιά που λείπει το βάρος της ύλης και της αναγκαιότητας. Η επιστήμη κατόρθωσε να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την βαρύτητα της γης.
Τα παραμύθια ελευθερώνουν την ψυχή από το βάρος των γήινων πραγμάτων.
Λοιπόν, όσοι πιστεύετε στα παραμύθια, ελάτε να ταξιδέψουμε μαζί στην μαγεμένη χώρα των Κενταύρων. Εκεί, επάνω στο Πήλιο, όπου η όμορφη Φιλύρα, παραδομένη στα αχόρταγα χάδια του Κρόνου, εγένησε τον ξακουστό Κένταυρο τον Χείρωνα. Εκεί όπου ο ασελγής Ιξίων, ενώθηκε βίαια με την απαλή Νεφέλη και γέννησε τους άλλους Κενταύρους, τον Τηλεβόα, τον Εργίδουπο, τον Φελεγραίο, τον Πύρετο, και τον Ευρυτίωνα, και αντιβοούσαν οι κορφές και οι χαράδρες από τον θόρυβο των μαχών και των ερώτων τους...
Το Πήλιο έχει πολλές κορφές. Η ψηλότερη είναι ο Πουριανός Σταυρός, υψομ. 1651 μ. Άλλες είναι το Πλιασίδι, το Ξεφόρτι, το Κοτρώνι, ο Γολγοθάς, το Σκετσουράβλι. Καθώς λένε οι γεωλόγοι, το Πήλιο ανήκει στην αρχαία κρυσταλλοπαγή ζώνη, που πιάνει από την Χαλκιδική ως τον Όθρυ, και σχηματίστηκε από κατακρημνίσεις της τριτογενούς εποχής που γίνηκαν προς την λεκάνη της Λάρισας, του Παγασητικού και του Θερμαϊκού κόλπου. Γι αυτό οι πλευρές του κατηφορίζουν απότομα προς την Θάλασσα. Έτσι έγινε το Πήλιο.
Ελάτε λοιπόν να ανοίξουμε την πόρτα του παραμυθιού,
να μπούμε στην χώρα των Κενταύρων.